carvan cevitan

Bedankt voor al jullie smsjes, berichtjes en mails!
Eens zien, waar was ik gebleven, oja in 't zonnige Livno, Bosnie. Hoe kon ik 't vergeten, van de 9 dagen heeft t 2 dagen niet geregend, waarvan 1 in Livno en 1 gisteren, op m'n verjaardag was t ook mooi weer :)
In Livno vroeg ik iemand om een kamer. De vrouw des huizes wees me een mooie kamer voor 2 personen voor 40 Mark. Jawel, de goeie ouwe Reichsmark is de munteenheid in Bosnie. Hoewel het de Bosnische mark is heeft ie dezelfde waarde als de ouwe Duitse Mark. Maar goed, ik tekende op een blaadje dat ik m'n tent in haar tuin op wilde zetten. Aha, daarop gingen we weer naar beneden en wees ze me een eenpersoonskamer op BG voor 30 Mark die eigenlijk wel goed was. Hoe gehaaid...
De volgende dag was een echte K*Tdag. Het leukste was nog wel dat ik aangehouden werd door het leger bij Tomislavgrad. Het Nederlandse leger wel te verstaan :) twee man sterk. Het was een echte Jiskefet scene met Storm in de hoofdrol. Ik werd eigenlijk alleen maar van de weg af gedirigeerd omdat ze "DE VRIES VERWARMING" op m'n broek zagen en wel zin hadden om eens met een Nederlander te buurten, bij wijze van afwisseling van hun dagelijkse rondje patrouille rondom het Buskoj jezero (meer). Zo, zei de sergeant, als ik jou was zou ik maar eens een goeie jas aandoen want het gaat STORMEN! THUNDERSTORM! ONWEER!!! En inderdaad, zwarte wolken gloorden aan de horizon en 't werd heel koud, daarin was ik het ten zeerste eens met het Nederlandse leger, wij kunnen het goed vinden samen. Ondertussen marcheerden ze stevig rondom m'n fiets mij met vragen te bestoken. Ze konden mij - en bij deze alle lezers - ervan verzekeren dat de kust veilig is dus ik kan met een gerust hart verder fietsen. Maar niet voor meer dan 100m want toen begon het te hagelen dus ben ik maar gaan schuilen in een huis in aanbouw, het is wel goed, ik ben op vakantie en ik heb geen haast.
Onderweg liet ik ook nog m'n bob repareren bij een autogarage maar de gevolgen daarvan zag ik pas 's-avonds bij het openmaken van de bob: de carvan cevitan fles was kapot gegaan...
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!
alles zat onder de rooie plekzooi! alles! God wat heb ik U vervloekt. Even dacht ik eraan meteen naar huis te gaan, maar dat was geen optie. Tot aan het donker werd heb ik alles zuiver gepoetst met wc-papier en met de kraan. Ik wilde m'n tent opstellen op een volkstuinencomplex. Ondertussen kwam een ijverige Bosnische tuinierder erbij staan. Echt meehelpen deed hij niet, wel verhalen over zijn vrouw en kinderen - in goed Duits dat dan weer wel. Maar ik mocht blijven, dat was al heel wat. Verder wel mooi: hij zei dat hier in de zomer een stel Vlamingen altijd kwamen helpen in de volkstuinen (hippies natuurlijk) die iets wilden doen voor de arme mensen. Hij trok er een kop bij van "jezus wat denken ze wel niet, zo arm zij wij toch niet". Maar hij vond 't allemaal wel prima dat ze af en toe eens een paar weken kwamen.
Gelukkig had ik het meeste van m'n bagage in plastic zakken gedaan dus de ravage viel nog mee. Als je nu denkt, ach ach ach is dat nou allemaal zo erg? Aansteller! Bedenk dan hoe het is als je thuis komt en alles - alles! - wat je hebt zit onder de carvan cevitan (aanmaaklimondade dus)...
De volgende dag, op m'n verjaardag, heb ik mezelf voorgenomen in 1x de 147km naar Dubrovnik te fietsen om alle kleren in een wasmachine te doen en nieuwe spullen te kopen zoals pleisers, ORS enz. enz. enz. En daar ben ik nu dus. Het voordeel van een herberg is ook dat je allerlei leuke mensen tegenkomt. M'n verjaardag heb ik met m'n 2 roommates gevierd, twee zeer bescheiden Amerikanen uit Longbeach, California. We zijn uitgebreid uit eten geweest, t was goed zo. Vanmorgen aan 't ontbijt trof ik 3 Vlaamse vrouwen. Ook zeer plezant. (Allez, hoe zegde dat int Kroatisch "bol 't af?" Ties wat hier he met die mannen) Verder kenden ze Vader Igor ook van Studio Brussel, en 'e'en van hen kende iemand die in een paterschool was geweest met een pater die veel weg had van Vader Igor. De kinderen moesten in hun bloot in een touw slingeren en dan een meer in ... tja... want das zuiver he... jaja.

OVER DE OORLOG IN BOSNIE
Een van de redenen waarom ik door Bosnie wilde fietsen was dat ik wilde begrijpen welke impact oorlog heeft op de mensen en op het land. Ik moet voorzichtig zijn met wat ik zeg want ik ben hier maar 1 week geweest en in 2005 was ik er ook al een week. Dus wat ik gezien en geleerd heb kan best wel eens de plank misslaan - daarbij word ik gevolgd door kritische (Bosnische?) lezers. Echt begrijpen doe ik die burgeroorlog hier nog steeds niet. Ik ben veel aardige vreedzame mensen tegengekomen. Een verklaring zou kunnen zijn die van een vrouw die ik sprak: ze zei dat de Serven de gevangenen los hadden gelaten in hun leger en ook veel huursoldaten hadden aangenomen. (maar de Kroaten zullen misschien wel hetzelfde hebben gedaan?) Zo werd Bosnie een internationaal toneel voor oorlogszuchtigen. Hoe het zit met wrokgevoelens en participatie van de bevolking zelf ben ik niet te weten gekomen. Het is ook niet een onderwerp waar je over begint als je iemand net 2 minuten spreekt "he, vertel eens van de oorlog, hoe zit dat nou precies?" Los van de taalbarriere doe je dat gewoon niet - hoewel ik het wel zou willen weten hoe het zo ver is gekomen - maar dan nog kan ik me goed voorstellen dat ze er niet meer over willen praten. Het is voorbij. Nu is het weer vrede. Het is goed zo. Met de leegstand en kapotgeschoten huizen viel het na Livno trouwens ontzettend mee. Oorlog is ook geen nationaal "ding" maar lokaal: op sommige plekken werd veel gevochten, op andere niet of nauwelijks.

DUBROVNIK
En zo daalde ik af vanuit Bosnie in het chique, rijke, mooie Dubrovnik, een grote overgang. Ik wilde hier graag uit gaan zoeken waar het laatste CIAM congres plaatsvond in 1958 waar er flink geruzied werd en waarna CIAM ophield en Team 10 begon (1959 Otterloo) maar helaas, de bibliotheek en het archief zijn platgebombardeerd, ik heb er helaas niks over gevonden. Voor de architectuurliefhebbers: in het grote Team X boek staat meer informatie over de laatste CIAM congres hier in Dubrovnik, precies 50 jaar geleden. Hoe dan ook, het is in ieder geval een van die moet-je-gezien-hebben plaatsen, Dubrovnik, heel mooi, heel idyllisch.

En nu heb ik wel zin in een stukje Albanie :) Eens zien hoe het daar is.
Montenegro, Albanie, Kosovo, Macedonie, that's the plan. Wat zal het gezellig worden de komende week ;)

PS de foto's uploaden gaat vreselijk traag hier, ik zal 't later nog eens proberen, sorry

IN ENGLISH
It's going fine now, here in Dubrovnik, Croatia. A few days ago I had a bad day with lots of rain and thunderstorm (which is far from ideal for biking) and on top of that my luggage was all wasted because of a bottle of limonade that crashed inside my luggage, but except for that it's going fine. I do like a wise Iran desert-traveller advised me: i let the local people check me and talk with them. I'm travelling alone, so contact with other people is always welcome and it give energy and I always learn something.
Biking takes energy but it also gives energy, as long as I like it, I continue, next goals are Montenegro, Albania, Kosovo and Macedonija. I wish you all the best,
Teun

PS uploading the pictures goes way too slow here, I'll try it later again