Tatvan gehaald! :)
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Teun
01 Juni 2008 | Turkije, Van
ENGLISH BELOW
Jawel Tatvan aan t prachtige Vanmeer. Toen ik in Malatya was vroeg iedereen waar ik nu heen ging fietsen. ik dacht dat t te gevaarlijk zou zijn door oost Turkije te fietsen maar t viel me 100% mee!
Na de afzetterij van Ferith had ik ff geen zin meer om nog met locals mee te gaan op excursie. ik wou ff alleen zijn met een boek of zo. Dus waar bevond ik me 21 mei 's-middags? Jawel bovenop een bergpas 20km van Kayseri met één of andere local...
Hoe is het zover gekomen? Wel ik was 's-middags midden in Kayseri wat gaan eten op een terras en zoals gewoonlijk kwam er gewoon iemand bijzitten. Het was ismael, een man van 30 die al veel meegemaakt had. Hij had 3 jaar in Duitsland gestudeerd maar was daar gebroken van terug gekomen: veel discriminatie, al z'n geld opgemaakt aan studie wat niet genoeg was, gewerkt in een restaurant voor veel te weinig geld (terwijl hij eigenlijk moest studeren voor universitair chemicus, taalproblemen, culturele problemen enz. enz. We hebben heel lang op t terras over Duitsland gesproken en over de vele Turken die weer gedesillusioneerd terugkomen naar 'huis'. Omdat t zo heet was zijn we met een dolmus naar de voet van de Erciyes gegaan (3900m hoog, de voet is 2200m). Heerlijke plek daar. Eindelijk weer eens koele lucht en natuurlijk weer lang thee gedronken - te lang zodat we bijna de laatste dolmus terug misten. voor 2 euro 20km bergop rijden wat is Turkije toch heerlijk goedkoop. En mooi!
Also also also toen was t al weer 20h en dus bleef ik bij ismael slapen in z'n appartement. Tjee rondom zijn flat is het een ontzettende puinhoop. Er wonen Roma-Roemenen in tentjes en heel veel vieze straatkinderen spelen er. Jakkes. Foto's komen nog als ik thuis ben over een paar dagen.
Toch was deze dag waarschijnlijk de mooiste van de afgelopen 2 maanden. Wat hebben we veel gepraat en nu begrijp ik ook iets meer van 't Koerdische conflict want hij heeft z'n verplichte diensttijd in Mardin doorgebracht, een levensgevaarlijke stad dichtbij de grens met Irak. Pfff... wat ben ik blij dat ik niet in het leger hoefde en zeker niet in Mardin. n Turkije is overigens nog een diensplicht maar de rijken kunnen die afkopen. smael is middenklasse dus kocht hij z'n dienstplicht af tot 5 van de 15 maanden. Rare situatie, in zijn barak sliep hij met de beste documentairemaker van Turkije die echter zijn werk ook moest afbreken en in dienst moest. Gelukkig hebben ze het allebei overleefd. Raar ook dat de wil van de sergeant wet is, een jongen van 20 jaar zonder opleiding moet dan aan 20 universitair geschoolde mannen van 25 gaan zeggen wat ze moeten doen...
Goed, na Kayseri kwam ik in de pure natuur terecht. 10 dagen lang fietste ik elke dag door de natuur, af en toe een boerderij of een gehucht en om de 100km een stad zoals Malatya, Elazig, Bingol of Mus. Prachtig ook hoe de natuur verandert naarmate je verder naar het oosten gaat. Grand Canyon achtig landschap bij Malatya, dan bergen met alleen gras (zoals in Schotland) en hier rondom het Vanmeer nog sneeuw op de bergen en af en toe weer wat bos. ik ben nu in Van op 1730m. Het heeft een heel extreem klimaat. 6 maanden winter met soms wel 2m sneeuw en in de korte zomer kan het ook wel eens 35C worden.
n het oosten van Turkije heb ik me helemaal niet onveilig gevoeld, ookal zei iedereen vooraf tegen me dat het gevaarlijk zou zijn er alleen doorheen te fietsen. n heel Turkije is geen 1 steen gegooid naar mij! Helemaal voor niks mezelf bang laten maken door andere fietsers... of gewoon geluk gehad... van honden heb ik ook nauwelijks last gehad. Op de pas van 2200m bij Kayseri kwam er een grote hond op smael en mij af. ismael was er bang van. ik niet, zo'n hond had ik al zovaak gezien rondom schapen. Het is een Kanghal, een hele grote hond die wel 3 wolven aan kan mochten die aan de schapen willen gaan knabbelen zo vertelde ismael... aha... maar voor mij zijn ze altijd poeslief geweest. Toch moet je wel uitkijken met honden want als ze bijten kun je rabius krijgen (hondsdolheid) en dat kan een dodelijke ziekte zijn zo zei de dokter. Als je ergens op het platteland van Turkije gebeten wordt ben je bovendien nog niet zo 1 2 3 bij een dokter (met een tegengif) dus ik heb me altijd overdreven goed geweerd tegen de weinige honden die op me af kwamen (stenen gooien en schoppen).
Behalve prachtige natuur is er in oost Turkije niet zoveel te doen behalve thee drinken met de locals en luisteren naar hun waarheid (Koerdistan moet er zo snel mogelijk komen en Diyarbakir moet de hoofdstad worden). Verder hebben ze ook hier nog al een 'andere' waardering voor vrouwen dan ik. Soms vroegen ze "he, heb jij geen telefoonnr. van een Nederlandse vrouw dan ga ik met haar trouwen en kom ik ook naar Nederland".
in tegenstelling tot de Albanezen die naar het rijke westen willen heb ik totaal geen begrip of waardering voor de Turken die nu nog naar NL willen om daar te gaan werken (30 jaar geleden zal het best anders geweest zijn). itt Albanie is er in Turkije wel alles (water, gas, licht, zelfs werk) alleen willen ze MEER geld. In restaurants komen obers of koks soms aan m'n kop zeuren dat ze niet genoeg verdienen en dat ze naar NL willen. Grrrr...
Volgens mij is Turkije helemaal niet zo arm, maar misschien zit ik ernaast, ik ben immers pas een maand hier. Toch valt t me wel op dat de mensen er allemaal keurig netjes uitzien, maar kleding kan een statussymbool zijn om armoede te verhullen, het kan.
ik kan me wel voorstellen dat al die roadblocks van t leger agressie van de Koerden opwekken. Het leger kan je altijd aanhouden en je auto en papieren controleren. Mij lieten ze natuurlijk rustig door.
ik zat eens rustig op een terras thee te drinken (alweer ja) met een teruggekomen Koerd uit Duitsland. Naast ons zat een gewichtige man. De "Duitse Koerd" vertelde me dat de gewichtige man in de politiek zat in Bingöl "aber er macht nur Scheisse!" Daarna legde hij aan de politicus uit wat hij tegen mij zei maar een voldane glimlach op het gezicht van de politicus verried dat er 2 waarheden in het spel waren. Over de politiek was echter geen discussie mogelijk, Koerdistan moest er komen en wel snel.
Nog 1 leuk gesprekje met een Koerdische ober die een tijd in Nederland had gewerkt: "heb jij veel geweld thuis?" Pardon? "Heb jij veel geweld thuis?" daarbij met zijn rechterhand een telefoonhoorn symboliserend. Aha! Gebeld! Nee, ik heb niet zoveel gebeld naar huis :D
geen nieuws goed nieuws
Ook zei hij met een trotse glimlach dat hij in Nederland koppelbaas was, net als zijn broer... niet wetende dat koppelbaas niet zo'n gewaardeerd beroep is in NL...
Ik zie hem al in een busje met 10 Turken van bouwplaats naar bouwplaats rijden.
En toen fietste ik plotseling Tatvan binnen. Niet echt een mooie stad maar wat een geweldig mooi meer! 2 uur lang heb ik niks anders gedaan dan naar t meer staren en bedenken hoe ver ik gefietst heb. Pas dan vroeg ik bij de officiele VVV wanneer de boot naar Van vaart. Om 6h (na t ochtendgebed) en om 18h. Het zou 2 uur duren. Mooi dan pak ik de boot om 18h, kan ik nog 2 uur genieten van het uitzicht over t meer en foto's maken. 17.30 de boot op alles leek goed te gaan. Het werd 18h en het werd 18.30 en nog steeds was de hele bemanning rustig buiten op de kade thee aan het drinken. iedereen op 1 man na die ik hoorde lassen op de boot. ik ging eens kijken en buurten. Het bleek een Turk die ook 27 was. Hij had al een paar jaar in Wallonie gewerkt maar was heel blij dat ie daar weer terug van was. We waren wat in het Frans aan het ouwehoeren gaandeweg het gesprek kwam ik er achter dat hij een toch wel wezenlijk onderdeel van de boot aan het repareren was en dat hoe langer ik met m ouwehoerde hoe langer het zou duren voor we konden vertrekken... Rond 19h vertrokken we eindelijk. Omdat er zo'n hoge bergen rondom t Vanmeer liggen (4000m) had ik nog maar een paar minuten schemer over om foto's te maken. Die 2 uur was ook niet waar, net zo min als de 4 uur die een bemanningslid me vertelde. Het werd niet 20h maar 24h 's-nachts voor we in Van aankwamen. Of beter: in de haven van Van. Daarvandaan was het nog 7km fietsen naar het dichtsbijzijnde hotel. Gelukkig had ik een vrachtwagenchauffer aangesproken op de boot en hij escorteerde me met z'n vrachtwagen van de haven naar de buitenwijk van Van. Hij voorop want hij had wel licht... en ik fietste achter 'm aan. Jakkes, wat hangen er altijd duistere figuren rond op een haven, zo ook 's-nachts in Van. Gelukkig had ik een escorte bij me. Een hotel vinden was zo gelukt en om 1.30 sloot ik een lange dag af, de laatste fietsdag, de laatste 105km van de 4100 in totaal.
Het is mooi geweest, heel heel heel heel erg mooi.
Turkije is een fantastisch vakantieland. ik herinner me vooral de geweldige gastvrijheid, het prachtige weer (1 maand 2 druppels regen), de uitgestrekte steppes, de pure natuur, de haast van de obers, het opgewonden geschreeuw van de Koerden, de vele interessante gesprekken die teveel waren om op deze site te noemen, de vele oninteressante waar-kom-je-vandaan-waar-ga-je-heen gesprekjes en .... de wekker elke dag om 5.25: Alaaaaaaaaaaah Akbaaaaaaaaaaar!
een laatste warme, zonnige groet uit Van van
Teun
PS. veel dank aan fietsenmaker Rogier Bax uit Hamont: het materiaal was perfect in orde! Geen lekke banden gehad en rem en versnellingen deden het prima!
Ook dank aan iedereen voor alle support op deze site!
IN ENGLISH
OK it's finished the bike trip! When I was in Malatya everybody asked where I was going to. Initially I wanted to take the train to Tatvan in Malatya but the weather was perfect, the nature beautiful, my body and spirit in excellent condition and the roadsign to Elazig made me curious. I biked some more 5 days before I arrived in Tatvan, near the huge Van lake. I liked the lake very much. A strange feeling, if you still "have" to bike 5 days to Tatvan you look forward to arrive there and once you're there you are still wanting to bike some more. But nevertheless, it's been good enough, 2 months on holiday with the bike. So many nice persons I met, so many times I was invited for tea and other food, beverages and places to sleep, it's been a great experience, alone but not lonely
Jawel Tatvan aan t prachtige Vanmeer. Toen ik in Malatya was vroeg iedereen waar ik nu heen ging fietsen. ik dacht dat t te gevaarlijk zou zijn door oost Turkije te fietsen maar t viel me 100% mee!
Na de afzetterij van Ferith had ik ff geen zin meer om nog met locals mee te gaan op excursie. ik wou ff alleen zijn met een boek of zo. Dus waar bevond ik me 21 mei 's-middags? Jawel bovenop een bergpas 20km van Kayseri met één of andere local...
Hoe is het zover gekomen? Wel ik was 's-middags midden in Kayseri wat gaan eten op een terras en zoals gewoonlijk kwam er gewoon iemand bijzitten. Het was ismael, een man van 30 die al veel meegemaakt had. Hij had 3 jaar in Duitsland gestudeerd maar was daar gebroken van terug gekomen: veel discriminatie, al z'n geld opgemaakt aan studie wat niet genoeg was, gewerkt in een restaurant voor veel te weinig geld (terwijl hij eigenlijk moest studeren voor universitair chemicus, taalproblemen, culturele problemen enz. enz. We hebben heel lang op t terras over Duitsland gesproken en over de vele Turken die weer gedesillusioneerd terugkomen naar 'huis'. Omdat t zo heet was zijn we met een dolmus naar de voet van de Erciyes gegaan (3900m hoog, de voet is 2200m). Heerlijke plek daar. Eindelijk weer eens koele lucht en natuurlijk weer lang thee gedronken - te lang zodat we bijna de laatste dolmus terug misten. voor 2 euro 20km bergop rijden wat is Turkije toch heerlijk goedkoop. En mooi!
Also also also toen was t al weer 20h en dus bleef ik bij ismael slapen in z'n appartement. Tjee rondom zijn flat is het een ontzettende puinhoop. Er wonen Roma-Roemenen in tentjes en heel veel vieze straatkinderen spelen er. Jakkes. Foto's komen nog als ik thuis ben over een paar dagen.
Toch was deze dag waarschijnlijk de mooiste van de afgelopen 2 maanden. Wat hebben we veel gepraat en nu begrijp ik ook iets meer van 't Koerdische conflict want hij heeft z'n verplichte diensttijd in Mardin doorgebracht, een levensgevaarlijke stad dichtbij de grens met Irak. Pfff... wat ben ik blij dat ik niet in het leger hoefde en zeker niet in Mardin. n Turkije is overigens nog een diensplicht maar de rijken kunnen die afkopen. smael is middenklasse dus kocht hij z'n dienstplicht af tot 5 van de 15 maanden. Rare situatie, in zijn barak sliep hij met de beste documentairemaker van Turkije die echter zijn werk ook moest afbreken en in dienst moest. Gelukkig hebben ze het allebei overleefd. Raar ook dat de wil van de sergeant wet is, een jongen van 20 jaar zonder opleiding moet dan aan 20 universitair geschoolde mannen van 25 gaan zeggen wat ze moeten doen...
Goed, na Kayseri kwam ik in de pure natuur terecht. 10 dagen lang fietste ik elke dag door de natuur, af en toe een boerderij of een gehucht en om de 100km een stad zoals Malatya, Elazig, Bingol of Mus. Prachtig ook hoe de natuur verandert naarmate je verder naar het oosten gaat. Grand Canyon achtig landschap bij Malatya, dan bergen met alleen gras (zoals in Schotland) en hier rondom het Vanmeer nog sneeuw op de bergen en af en toe weer wat bos. ik ben nu in Van op 1730m. Het heeft een heel extreem klimaat. 6 maanden winter met soms wel 2m sneeuw en in de korte zomer kan het ook wel eens 35C worden.
n het oosten van Turkije heb ik me helemaal niet onveilig gevoeld, ookal zei iedereen vooraf tegen me dat het gevaarlijk zou zijn er alleen doorheen te fietsen. n heel Turkije is geen 1 steen gegooid naar mij! Helemaal voor niks mezelf bang laten maken door andere fietsers... of gewoon geluk gehad... van honden heb ik ook nauwelijks last gehad. Op de pas van 2200m bij Kayseri kwam er een grote hond op smael en mij af. ismael was er bang van. ik niet, zo'n hond had ik al zovaak gezien rondom schapen. Het is een Kanghal, een hele grote hond die wel 3 wolven aan kan mochten die aan de schapen willen gaan knabbelen zo vertelde ismael... aha... maar voor mij zijn ze altijd poeslief geweest. Toch moet je wel uitkijken met honden want als ze bijten kun je rabius krijgen (hondsdolheid) en dat kan een dodelijke ziekte zijn zo zei de dokter. Als je ergens op het platteland van Turkije gebeten wordt ben je bovendien nog niet zo 1 2 3 bij een dokter (met een tegengif) dus ik heb me altijd overdreven goed geweerd tegen de weinige honden die op me af kwamen (stenen gooien en schoppen).
Behalve prachtige natuur is er in oost Turkije niet zoveel te doen behalve thee drinken met de locals en luisteren naar hun waarheid (Koerdistan moet er zo snel mogelijk komen en Diyarbakir moet de hoofdstad worden). Verder hebben ze ook hier nog al een 'andere' waardering voor vrouwen dan ik. Soms vroegen ze "he, heb jij geen telefoonnr. van een Nederlandse vrouw dan ga ik met haar trouwen en kom ik ook naar Nederland".
in tegenstelling tot de Albanezen die naar het rijke westen willen heb ik totaal geen begrip of waardering voor de Turken die nu nog naar NL willen om daar te gaan werken (30 jaar geleden zal het best anders geweest zijn). itt Albanie is er in Turkije wel alles (water, gas, licht, zelfs werk) alleen willen ze MEER geld. In restaurants komen obers of koks soms aan m'n kop zeuren dat ze niet genoeg verdienen en dat ze naar NL willen. Grrrr...
Volgens mij is Turkije helemaal niet zo arm, maar misschien zit ik ernaast, ik ben immers pas een maand hier. Toch valt t me wel op dat de mensen er allemaal keurig netjes uitzien, maar kleding kan een statussymbool zijn om armoede te verhullen, het kan.
ik kan me wel voorstellen dat al die roadblocks van t leger agressie van de Koerden opwekken. Het leger kan je altijd aanhouden en je auto en papieren controleren. Mij lieten ze natuurlijk rustig door.
ik zat eens rustig op een terras thee te drinken (alweer ja) met een teruggekomen Koerd uit Duitsland. Naast ons zat een gewichtige man. De "Duitse Koerd" vertelde me dat de gewichtige man in de politiek zat in Bingöl "aber er macht nur Scheisse!" Daarna legde hij aan de politicus uit wat hij tegen mij zei maar een voldane glimlach op het gezicht van de politicus verried dat er 2 waarheden in het spel waren. Over de politiek was echter geen discussie mogelijk, Koerdistan moest er komen en wel snel.
Nog 1 leuk gesprekje met een Koerdische ober die een tijd in Nederland had gewerkt: "heb jij veel geweld thuis?" Pardon? "Heb jij veel geweld thuis?" daarbij met zijn rechterhand een telefoonhoorn symboliserend. Aha! Gebeld! Nee, ik heb niet zoveel gebeld naar huis :D
geen nieuws goed nieuws
Ook zei hij met een trotse glimlach dat hij in Nederland koppelbaas was, net als zijn broer... niet wetende dat koppelbaas niet zo'n gewaardeerd beroep is in NL...
Ik zie hem al in een busje met 10 Turken van bouwplaats naar bouwplaats rijden.
En toen fietste ik plotseling Tatvan binnen. Niet echt een mooie stad maar wat een geweldig mooi meer! 2 uur lang heb ik niks anders gedaan dan naar t meer staren en bedenken hoe ver ik gefietst heb. Pas dan vroeg ik bij de officiele VVV wanneer de boot naar Van vaart. Om 6h (na t ochtendgebed) en om 18h. Het zou 2 uur duren. Mooi dan pak ik de boot om 18h, kan ik nog 2 uur genieten van het uitzicht over t meer en foto's maken. 17.30 de boot op alles leek goed te gaan. Het werd 18h en het werd 18.30 en nog steeds was de hele bemanning rustig buiten op de kade thee aan het drinken. iedereen op 1 man na die ik hoorde lassen op de boot. ik ging eens kijken en buurten. Het bleek een Turk die ook 27 was. Hij had al een paar jaar in Wallonie gewerkt maar was heel blij dat ie daar weer terug van was. We waren wat in het Frans aan het ouwehoeren gaandeweg het gesprek kwam ik er achter dat hij een toch wel wezenlijk onderdeel van de boot aan het repareren was en dat hoe langer ik met m ouwehoerde hoe langer het zou duren voor we konden vertrekken... Rond 19h vertrokken we eindelijk. Omdat er zo'n hoge bergen rondom t Vanmeer liggen (4000m) had ik nog maar een paar minuten schemer over om foto's te maken. Die 2 uur was ook niet waar, net zo min als de 4 uur die een bemanningslid me vertelde. Het werd niet 20h maar 24h 's-nachts voor we in Van aankwamen. Of beter: in de haven van Van. Daarvandaan was het nog 7km fietsen naar het dichtsbijzijnde hotel. Gelukkig had ik een vrachtwagenchauffer aangesproken op de boot en hij escorteerde me met z'n vrachtwagen van de haven naar de buitenwijk van Van. Hij voorop want hij had wel licht... en ik fietste achter 'm aan. Jakkes, wat hangen er altijd duistere figuren rond op een haven, zo ook 's-nachts in Van. Gelukkig had ik een escorte bij me. Een hotel vinden was zo gelukt en om 1.30 sloot ik een lange dag af, de laatste fietsdag, de laatste 105km van de 4100 in totaal.
Het is mooi geweest, heel heel heel heel erg mooi.
Turkije is een fantastisch vakantieland. ik herinner me vooral de geweldige gastvrijheid, het prachtige weer (1 maand 2 druppels regen), de uitgestrekte steppes, de pure natuur, de haast van de obers, het opgewonden geschreeuw van de Koerden, de vele interessante gesprekken die teveel waren om op deze site te noemen, de vele oninteressante waar-kom-je-vandaan-waar-ga-je-heen gesprekjes en .... de wekker elke dag om 5.25: Alaaaaaaaaaaah Akbaaaaaaaaaaar!
een laatste warme, zonnige groet uit Van van
Teun
PS. veel dank aan fietsenmaker Rogier Bax uit Hamont: het materiaal was perfect in orde! Geen lekke banden gehad en rem en versnellingen deden het prima!
Ook dank aan iedereen voor alle support op deze site!
IN ENGLISH
OK it's finished the bike trip! When I was in Malatya everybody asked where I was going to. Initially I wanted to take the train to Tatvan in Malatya but the weather was perfect, the nature beautiful, my body and spirit in excellent condition and the roadsign to Elazig made me curious. I biked some more 5 days before I arrived in Tatvan, near the huge Van lake. I liked the lake very much. A strange feeling, if you still "have" to bike 5 days to Tatvan you look forward to arrive there and once you're there you are still wanting to bike some more. But nevertheless, it's been good enough, 2 months on holiday with the bike. So many nice persons I met, so many times I was invited for tea and other food, beverages and places to sleep, it's been a great experience, alone but not lonely
-
01 Juni 2008 - 10:12
Francien:
van harte gefeliciteerd Teun met deze geweldige prestatie, we zien je graag weer in Lind.
goeie reis terug van Joost Sjoerd Antoon Francien en Bobbie -
01 Juni 2008 - 10:36
Fam Van Der Putten:
nou Teun
wat heb jij geweldige maanden gehad en wij hebben er ook van genoten wat je elke keer scheef en de fotos teun het was geweldig wat je scheef en indrukwekend goede reis terug en veel plezier weer in nederland
groeten van uit maarheeze -
01 Juni 2008 - 10:54
Fam. Snoeijen:
"Go your own way" Ja Teun dat heb je echt wel gedaan, als je altijd naar andere mensen moet luisteren kom je soms niet op de plek waar je hart naar toe wil! Super mooie tijd gehad, we zien je wel weer in Lind.
Groetjes van ons uit Nuenen -
01 Juni 2008 - 13:00
Mark Snoeijen:
Teun!
Na al je berichten de afgelopen tijd te hebben gelezen kan ik niet anders dan concluderen dat je een super tijd hebt gehad! Mooi dat je er zo van hebt genoten, en alvast een goeie terugreis naar het kleine Nederland!
Groetjes Mark -
01 Juni 2008 - 17:41
Inge Snoeijen:
Ja ik ga net als de rest van mijn gezin toch ook even een bericht achter laten. Het was echt mooi om te lezen wat je allemaal mee hebt gemaakt! Geweldig!
En dat je een beetje gek werd van die vele oninteressante waar-kom-je-vandaan-waar-ga-je-heen gesprekjes. Dat kan ik helemaal begrijpen.. haha
Tot snel!
Inge -
02 Juni 2008 - 05:43
Helene Wesselingh:
Hoi teun,
nog bedankt voor je email. Fijn te lezen dat het je goed is vergaan. Het project ligt even een paar dagen stil bij gebrek aan goed personeel,
dus mocht je nog interesse hebben !!
Een groet uit Albanie,
Helene, Dick en de kinderen. -
02 Juni 2008 - 05:52
Helene Wesselingh:
Hoi teun,
nog bedankt voor je email. Fijn te lezen dat het je goed is vergaan. Het project ligt even een paar dagen stil bij gebrek aan goed personeel,
dus mocht je nog interesse hebben !!
Een groet uit Albanie,
Helene, Dick en de kinderen. -
02 Juni 2008 - 11:11
Joep:
ik hoop snel live verhalen VAN je te horen -
05 Juni 2008 - 10:04
Ommel:
Geweldig wat je gedaan hebt, je bent een echte kanjer!!!
Maar toch zijn we hier ook wel stiekem blij dat je weer veilig terug bent.
We komen gauw een keer plaatjes kijken en luisteren naar de rest van de avonturen...eigenlijk ben je met jouw talent de mensheid verplicht er een boekje
over te schrijven.
-
10 Juni 2008 - 14:11
Jan En Betsy:
wat een geweldige verhalen teun en nu ruik je de stal al denk ik.
Tot in nederland en veel geluk . Ja en al die verhalende turken zijn net een generatie of 2 achter ons gekomen door de industriele revolutie en dat is voor hun nog niet helemaal te snappen. Maar alles komt goed -
06 Augustus 2008 - 22:21
DEAREST HEART:
DEAREST HEART
I thank you very much for honoring my invitation,like i told you before age or distant can't deny any good love,i hope that this my mail find you in good health my darling, my name is miss mary dider from Liberia,i live my country because of the evil men that killed my father when he was about to have a dinner with his colleagues in abroad and he travel with some of his friends to a conference meeting in united kingdom Belfast London;and they thought that the man will loose everything about his carear since that I'm the only daughter and also the only child in my family,my mum died in Spain when she was battling a sickness called heart failure in the year2005,while my late father died in 4June2006 he only gave my mother a year before he gave up the ghost,please let this my life history touch your heart,that was how i became an orphan in my life,i loose my parents and everything about my family is now a thing of the past,my late father was a good business man who has many investment in my country home Liberia,but I'm still a little girl who is about 22 years old now, the enemies that killed my father is after my life and i rum away from my country to a near by country here called Senegal where I'm now as a refuge, i need a gentle man who can be sincere to me who will love me and be truthful to me,that was the reason why i came acrose to your profile and i was very much move by what i found in your profile, and all my heart told me that you are a god fearing some one who can stand for the truth to show me a real love,
darling i have a lot to tell you because what i found in you make me to be very much interested in you,i have all my late father documents here with me,also his account here in africa,which is in senegales bank,i have all the documents that proof all this that I'm telling you now honey, Please i have not told anyone except you and the Reverend about the existence of this and i will like you to please keep it secret to other people because since it is (MONEY) all eyes will be on it. Remember i trust you honey that is why i am giving you all this information! My love is for you and you alone,i will like to hear your voice please,just call me with this number(00221-775173669)It is our reverend pastor telephone,If you call,please ask of me, I have informed the bank about my plans to claim this money and the only thing they told me is to look for a foreign partner who will stand on my behalf due to my refugee status and the laws of this country.You will have 20% of the total money for helping me and the remaining money will be managed by you in any business of your choice while i go back to my studies. In this regards i
will like you to contact the bank immediately with
the information i will give to you soon after you get back to me ,tell them that you are my foreign partner and that you want to know the possibilities of assisting me transfer my 5.7 million dollars deposited by my late father which i am the next of kin to your account in your country.Remember to give me a call through thisnumber(00221-775173669)
(marydid200@yahoo.com)
Then all i need now is your full contact
information,such as number,country of origin and also your bank information if there is any, i want you to Contact them in senegal bank ask them to transfer the 5.7 million dollars deposited by my late of which i am the next of kin to that account, i have maped 20% for your assistance My dear AM glad that God has brought you to see me out from this situation and i promise to be kind and will equally need you in every area of my life including investing this money since iam still too young to manage it.i am just 22yrs
As i told you before,this camp is just like a prison and my prayers is to move out from here as soon as possible.Please make sure that you will help me contact the bank and after the transfer you can send some money from that money for me to prepare my traveling documents to meet with you in your country.I will send some more pictures latter when i know your mind about this.
Remember to give me a call through this number( 00221-775173669)is our REVEREND number he will sent for me to answer your call, my darling,
please be a gentle man and also a trust and honest person that can show me real love,take good care of your self for me, i miss you
yours belove one
(marydid200@yahoo.com)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
